درباره ما

مختصری از تاریخچه حسینیه اصفهانیها ^(۱)  

در سال ۱۳۶۶ قمری شخصی به نام حاج رضا قهوه چی^(۲) که ساکن کربلا بود این مکان را وقف زوار حضرت سیدالشهداء(ع) نمود و چون خود واقف اصفهانی الاصل بود  این حسینیه را «حسینیه اصفهانیها» نام گذاشت و در وقفنامه قید کرد که در ایام کثرت جمعیت برای زوار اصفهانی باشد^(۳) و این به معنای آن است که اسکان دادن زائران از هر نقطه ای از جهان که باشد مانعی ندارد اما در موقع کثرت جمعیت مثل ایام اربعین اولویت با اصفهانیهاست.

مرحوم حاج رضا قهوه چی این حسینیه را وقف عام نمود و شش متولی برای آن معین کرد  و متذکر شد که هر کس از متولیان از دنیا رفت، دیگر متولیان شخصی را جایگزین او کنند.

این متولیان ^{رحمة الله علیهم}  یکی پس از دیگری به رحمت خدا رفتند در حالیکه هیچکس را به عنوان متولی برای بعد از خود معین نکرده بودند ناگزیر امر تولیت این حسینیه به دست حاکم شرعی که متصدی امر موقوفات بدون متولی عراق است یعنی مرجع اعلای شیعه حضرت آیت الله العظمی سیستانی افتاد و تا سال ۱۴۳۸ قمری این حسینیه فاقد متولی بود تا اینکه در تاریخ ۲۳ربیع الثانی ۱۴۳۸ قمری آیت الله حاج شیخ علی صافی اصفهانی شش نفر را جهت تولیت این حسینیه پیشنهاد دادند و از علمای اصفهان و مراجع تقلید درخواست کردند که صلاحیت  این شش نفر را تأیید نمایند.

علما و مراجع بزرگوار تقلید نیز همه به اعتماد و اعتبار آیت الله حاج شیخ علی صافی افراد پیشنهادی معظم له را تأیید و  امضاء نمودند که متن درخواست آیت الله صافی از علماء همراه با امضاهای آنها در آخر همین کتاب آمده.

آنگاه آیت الله صافی در نامه ای  از مرجع اعلای شیعه حضرت  آیت الله العظمی سیستانی تقاضا نمودند که اگر صلاح می دانند حکم تولیت این حسینیه را برای این افراد صادر فرمایند.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی  نیز روی شناختی که به وکیل خود آیت الله حاج شیخ علی صافی داشتند به توثیق ایشان اعتماد کردند و در تاریخ ۲۶ربیع الآخر  ۱۴۳۸ قمری حکم  تولیت را برای این شش نفر صادر فرمودند، این سند در آخر همین کتاب آمده است.

به دنبال این حکم، مراحل قانونی آن در عراق شروع شد و در نهایت رئیس دیوان وقف شیعی عراق و مجمع علمی وقف شیعی عراق و نیز دادگاه عراق، هم بدوی و هم تجدیدنظر، همگی متولیان شرعی منصوب از طرف مرجع اعلای شیعه حضرت آیت الله العظمی سیستانی را تأیید کردند و در سال ۲۰۲۰ م سند قانونی این حسینیه(سند ۲۵ طابو) بنام متولیان جدید ثبت شد.

بعد از اینکه مسائل قانونی این حسینیه پایان یافت، آیت الله صافی در تاریخ ۴ ذیحجه ۱۴۴۲ ق نامه ای به دفتر مرجع اعلای شیعه نوشتند و تقاضا کردند که اگر صلاح می دانند برای جناب آقای حاجی سامی عاشور به عنوان متولی هفتم حکم تولیت را صادر فرمایند.

دفتر مرجع اعلاء نیز در تاریخ ۵ ذیحجه ۱۴۴۲ در پاسخ به درخواست آیت الله صافی حکم تولیت شرعی آقای حاجی سامی عاشور را صادر فرمودند و بدین ترتیب طبق متن وقفنامه، هفت متولی برای این حسینیه تعیین و  کامل شدند.

آنگاه به دعوت رئیس اوقاف کربلاء همۀ‌ متولیان جدید به همراه مقامات عالی رتبۀ عتبۀ عباسیه(ع) در محل ادارۀ اوقاف کربلا حاضر شدند و طی مراسمی، عتبۀ عباسیه، حسینیه را تحویل رئیس اوقاف کربلا داد و  رئیس اوقاف کربلا نیز حسینیه را تحویل آیت الله صافی داد و بدین ترتیب متولیان منصوب از طرف مرجع اعلای شیعه قانوناً در این حسینیه مستقر شدند.

آیت الله صافی به مجرد اینکه این حسینیه را از اوقاف عراق تحویل گرفتند به سرعت نواقص آن را از قبیل تعمیرات ساختمان، سرویس های بهداشتی، حمـام، برق، ‌آب، فرش، پتو ،  سرویس های سرمایشی و گرمایشی، آشپزخانه همراه با وسایل و تجهیزات آشپزخانه جهت پذیرایی از ۳۰۰۰ نفر زائر و … را تأمین کردند و با یک نظم جدیدی از زوار امام حسین(ع) پذیرایی می کردند و در ایام اربعین روزانه حدود ۲۰۰۰ نفر زائر اسکان و با صبحانه و نهار و شام از آنان پذیرایی می کردند که در این ۶۰ سال اخیر چنین حرکت مقدسی،  در این حسینیه اصلاً سابقه نداشته است.

آیت الله صافی طبق تعهدی که به مرجع اعلای شیعه داده بودند تصمیم گرفتند با کمک خیرین، این حسینیه را تخریب و در تعداد طبقاتی که مجوز داده می شود، خیلی مدرن و مجهز تجدید بناء کنند لذا معظم له سریعاً در اصفهان مقدمات اجرای این پروژه را آغاز کردند و  برای نقشۀ ساختمان این حسینیه با شرکت نقش عتیق اصفهان قراردادی منعقد کردند و یک کمیته فنی متشکل از ۱۳نفر   از مهندسین طراز اول و یک حقوقدان تشکیل دادند که این کمیته مسؤلیت کنترل نقشه های ساختمان این حسینیه و نظارت بر  اجرای آن در کربلا را به عهده دارند.

• برای دیدن اسناد به منوی اسناد حسینیه مراجعه نمایید.

——————————————-

پی نوشت ها:

۱-باید توجه داشت در اینجا بحث در مورد حسینیه‏ ای است که اول شارع قبله مقابل مقبرۀ ابن فهد حلی^(ره) قرار دارد که قدیمی ‏تر و سابقه‏ دارتر می ‏باشد و متولی نداشته است، به این معنا که متولیان قبلی همه از دنیا رفته‏ اند و هیچ کس را جایگزین خود نکرده بودند اما آن محلی که در آخر شارع قبله قرار دارد نامش منزلگاه اصفهانیهاست و متولی هم داشته و دارد که این مربوط به ما نیست.

۲- معروف است که پسوند «چی» یک اصطلاح در عرف اصفهانیهاست مثل: پرده چی، بساط چی، جوهرچی،   دستمالچی و… مرحوم حاج رضا هم چون  اصفهانی بود به قهوه چی معروف شد.

۳- «… و لان یکون منزلاً و مسکناً لفقراء زوار الحسین(ع) من اهالی اصفهان ایام کثرتهم»